Çok basit bir lezzet gibi görünse de yapımı meşakkatlidir akide şekerinin. Aynı zamanda 500 yaşında bir şeker olduğu için yapımında yeni dokunuşlara da imza atılmış zamanla.
İlk olarak şekerin sıcak suyla eritilip yuvarlak mermer tezgahlar üzerine dökülerek şekil verilmesiyle yapılır akide şekeri.
Ardından lokumlarıyla ve akide şekeriyle ünü bugüne kadar gelmiş Hacı Bekir, farklı bir yorum getirir çocukluğumuzun mutluluk sebebine. Kelle yani akide şekerini havanla döver ve eritir ilk olarak. Ardından içine meyve özleri ve kuru yemişler karıştırıp elle yoğurur. Ortaya çıkan bu “hamuru” da uzun bir çubuk haline getirip yan yan (havuç keser gibi) keser. Akidenin bugünkü şekli ise daha sonra ortaya çıkacaktır.
Bir de mühürlü akideler vardır. Altıgen şeklinde ortası çukur ve o çukurlukta “Maşallah” yazan akidelere de mühürlü akide denir o zamanlar.
Şimdilerde ise daha farklı yapılıyor. Tercihen bakır kazan içinde suyla birlikte toz şekerinin kaynayıp içindeki suyun uçmasıyla pişirme başlıyor. Ardından içine bal, kuru yemiş, meyve parçacıkları gibi kişinin isteğine göre malzemeler ekleniyor ve soğumaya bırakılıyor. Soğumaya başlayan şeker macununa çubuk biçiminde şekil verilip macun, küçük parçalara ayrılıyor.